SloBoKro reis

2 september 2018 - Bosnië, Bosnië en Herzegovina

SloBoKo reis 2018, Dag 8
Zondag 2 sept. Vandaag bezoeken we de stad Mostar, ook nu worden we welkom geheten door een Nederlands sprekende gids " Amna " .
Tegen halftwaalf verlaten we de camping en gaan op weg naar een klooster genaamd " The Monastery of the Annunciation of the Virgin Mary- Zitomislic " , het is in 1468 gebouwd en na diverse oorlogen en branden is het van 2002 tot 2005 weer helemaal gerestaureerd en als  Christen Orthodoxe kerk ingericht. Heel lang zijn er alle documenten van de vorige eeuwen in bewaard gebleven waarvan uit eindelijk nog maar een klein gedeelte van over is. Alle wanden en plafonds zijn versiert met prachtige beschilderingen. Momenteel verblijven er nog negen monniken welke ook het onderhoud van de kerk en de bijgebouwen doen, incl. de wijngaarden. We vervolgen onze weg richting het museumstadje Pociteij, het plaatsje ademt nog de originele oosterse ( Ottomaanse ) cultuur en architectuur uit, het was voor de oorlog een kunstenaarskolonie. Onder begeleiding van de gids bezoeken we de Dadzi-Alija Moskee, voor een euro mag je naar binnen, de mannen de schoenen uit en de dames een hoofddoek om. Overal worden souvenirs en drankjes aangeboden. Het opvallendste gebouw in Pociteij is Sahat Kula, een silovormig fort met torens boven op de heuvel, hoog boven de stad. Halverwege de weg naar het fort mag je de keuze maken, je keert terug met de gids of je gaat verder over een stijl pad naar de torens, met vier mannen lopen we verder naar boven tot aan de toren, vervolgens kiezen Jan en ik om ook de toren te beklimmen. Midden door de toren is een trap welke erg steil is en zeer smal met kleine in hoogte verschillende traptreden. Boven aangekomen staan we in de toren met grote gaten naar buiten, waar de wachters vroeger verbleven om mogelijke invallen van de Neretva vallei te onderscheppen. Er is verder geen hekwerk o.i. dergelijks, je stap zo de toren uit. Dit zou in Europa beslist niet mogen. Helemaal naar beneden afgedaald zit de rest van de groep al aan de lunch. Van de paar honderd bewoners die er gewoond hebben zijn er nu nog een stuk of dertig die er werkelijk wonen, de rest van de huizen staat leeg. Er is nog altijd hoop dat de kunstenaars terug keren in Pociteij.
Na de lunch vertrekt de bus naar het centrum van Mostar, waar we nog eerst een korte Tour door de stad maken, op veel plekken zijn de gevolgen van de oorlog nog goed te zien, gebouwen vol met kogelgaten, ruïnes van afgebrande en zwaar gebombardeerde gebouwen, welke nog niet door de eigenaren zijn opgeknapt of gesloopt omdat er geen geld is. We passeren enkele moskeeën, een Haman en de markt. We lopen door het centrum over de oude brug, (vanwaar we al een blik opvangen van de Stari Most), naar het beroemde Turks theehuis. De gids gaf een uitleg over het gebruik van het theehuis. We bezochten alle kamers van de zitkamer, de keuken naar de slaapverblijven. Helaas werd er geen thee geschonken door de eigenaar, het theehuis is al 500 jaar in eigendom van de zelfde familie. Wel werd er een rozensapje voor 1 euro aangeboden. 
En nu op naar de Stari Most, de meest bezienswaardige brug uit de omgeving. Tijdens de Balkanoorlog werd de brug volledig verwoest, een noodbrug heeft tijdelijk dienst gedaan en vervolgens werd de nieuwe brug onder het oog van Unesco hersteld in het originele exemplaar. Sindsdien staat de brug voor de eenheid van het land. Op de brug was het erg druk, er staan meestal mannen welke van de 18 meter hoge brug afspringen, voordat er gesprongen wordt, wordt er eerst geld opgehaald onder de toeristen welke de sprong willen zien vanaf of onder de brug. Ook de toeristen zelf mogen een sprong wagen, die krijgen een korte instructie hoe ze de sprong tot een goed einde kunnen brengen, ze springen eerst van een vijf meter hoogte in de rivier. Echter het blijkt volgens de gids regelmatig mis te gaan, er zouden nu nog twee mannen in het ziekenhuis verblijven met veel gebroken ledematen. Na dat gezien te hebben, hebben we nog twee uurtje om op eigengelegenheid de stad te verkennen. Tijdens de reis vertelde de gids over het leefklimaat in Bosnië, er is een grote werkeloosheid ca. 40 %, Dit is ook een vertekend beeld omdat veel mensen die werken geen contract krijgen en dus zwart werken. Iemand die werkt verdient gemiddeld € 800,00., iemand met een uitkering krijgt € 150,00 per maand. In Bosnië zijn veel religies, waarvan de grootste De Katholieken, de Moslims, de Christen Orthodoxen en de Joden welke ook allemaal in de regering zitten en dan vaak met hele families, waarbij de corruptie hoogtij viert.   Om zeven uur worden we verwacht voor een diner in het ........... restaurant vlak aan de rivier. We worden weer verwent met vis of vlees. Tegen halftien zijn we weer terug op de camping. Nog even FaceTimen met de buurman, en nog een biertje gedronken op het terrasje samen met de eigenaar van de camping en nog enkele medereizigers.