Reis Ierland. - Engeland - Frankrijk

Reis Ierland via Engeland. ( Verenigd Koninkrijk ) 2017

Op twee januari de veerboten gereserveerd om van Hoek van Holland naar Harwich en van Holyhead naar Dublin, van  Rosslare naar Fishquard en van Dover naar Calais te varen.
Op zondag 11 juni, nadat we gisteren nog de verjaardag van Jasper gevierd hebben, is het dan zover. We hebben de camper afgelopen week geheel beladen en zondag morgen vertrekken we om 8 uur naar Hoek van Holland. Nadat we onderweg nog koffie hebben gedronken zijn we om 11 uur aan de haven om in te schepen.
Om 11,15 komen Tiny en Dick ook de kade oprijden om samen met ons de geplande reis te beleven. Tevens komt er nog een Vespa scooter club van Harwich, wel vijftig mannen en vrouwen met grote tattoos.
Om 12,30 uur hebben we in gescheept en nu moeten we ons 7 uur op de boot vermaken, het was gezellig en om 21,15 verlieten we de boot om richting Colchester de camping op te zoeken. Natuurlijk was het weer even wennen om links te rijden, op de vierde rotonde die we aandeden had ik bijna een snelle BMW achter op m'n camper zitten omdat ik hem niet tijdig gezien had. Om 22,30 waren we op de camping gesetteld. Na nog een rondje over de camping gelopen te hebben, hebben we nog een biertje gedronken.
Vlak naast de camping liep een nationale weg met zeer veel verkeer waar we nogal last van hadden van wegen het vele laaiwaai.
Maandag 12 juni.
Dus s'morgens al vroeg wakker en na het douchen, aankleden en eten zijn we vertrokken voor een rit van 266 km naar Cannock waar we weer een camping hebben aan gedaan. Nu een mooie camping midden in het bos op een rustige plekje. Nadat we gesetteld waren zijn we een wandeling van 3 mijl gaan maken midden door het bos met nogal stevige hellingen, mooie tocht. In een restaurantje welke we tijdens de wandeling aangedaan hebben , hebben we gelijk al de route van de volgende dag naar Holyhead uit gezet. Terug op de camping heeft moeders weer lekker ouderwets gekookt, lekker toch na een paar dagen buitens huis gegeten te hebben. Nog even wat gelezen en vroeg naar bed.
Dinsdag 13 juni.
Om half acht weer op en om negen uur vertrokken ri. Holyhead. Het was een heel gehussel om de stadje Cannock uit te komen, het valt even tegen om op het verkeer te letten, alle borden te zien,de navigatie te lezen en ook nog links rijden. Binnen de kortste keer waren we Dick en Tiny kwijt en hebben we mekaar even gebeld en afgesproken dat ieder z'n eigen route zou rijden. Wij hadden gekozen om eerst wat binnen wegen te nemen om zo ook iets van de omgeving te zien voordat we over de autoweg langs de zee Holyhead aandoen. We hadden afgesproken op de lang parkeerplaats van de Stenaline en daar troffen we dan ook Dick en Tiny. In de middag hebben we Holyhead bezocht, een oud stadje met wat sobere winkelstraten en echte Noord Wales huisjes. In de haven is het druk met de verlading van schepen, aan en af varende veerboten en aankomende en vertrekkende treinen op een nostalgisch station. Na het eten nog een flinke wandeling door de duinen gemaakt.
Woensdag 14 juni.
Vandaag om 07,30 al vroeg uit de veren om op tijd op de boot te zijn, we moesten om 8.00 uur inschepen, alles verliep vrij vlug en 20 minuten later waren al aan dek. Op de boot wat gelezen en bij gepraat over de afgelopen dagen. Om 12,30 meerde de boot aan in Dublin. We spraken af om niet gezamenlijk te reizen, mede door dat we door de drukke stad moesten. En inderdaad het was erg druk in de stad en we moesten er dwars door heen, we passeerden de prachtige St'Patrick's kathedraal, het universiteitsgebouw Trinty College en het National Museum Een prachtige stad waar dwars door de Liffey stroomt. Eenmaal de stad uit hebben we getankt en vervolgens de weg naar Castlebar ingezet. We hadden gekozen om geen tolwegen te nemen maar meer genieten op de binnenwegen van de mooie uitzichten en dorpjes. Om 17.00 uur arriveerden we op de camping, Tiny en Dick waren net 10 minuten voor ons op de camping, zij hadden wel de toltunnels en tolwegen genomen. We besluiten om voor twee nachten te boeken om even op rust te komen en wat meer van de omgeving te gaan zien. Tijdens het thee drinken bij Tiny hebben we besloten om morgen met de fiets tot Westport aan de zee te fietsen.
S' avonds nog even de camping verkent, op zich een hele mooie goed verzorgde camping van Nederlandse eigenaren, alleen het sanitair is sterk verouderd maar wel schoon.
Donderdag 15 juni.
Vanmorgen lekker uit geslapen, het weer is wisselend met af en toe een beetje zon en dan weer een flinke bui. Tegen elf uur toch maar op de fiets gestapt, en na vijf minuten alweer de volgende bui. Uiteindelijk zijn we in Castlebar aan gekomen en dus niet in Westport. We hebben het stadje bekeken, geluncht en nog wat gewinkeld. Aan het einde van de middag na 25 km gefietst te hebben weer terug op de camping.
Na het eten nog enkele potje Rummy cub gespeeld en de route naar Clifden uit gezet.
Vrijdag 16 juni.
Tegen 10.00 uur vertrokken van de camping op Carrowkeel, het motregende al vanaf dat we wakker werden. Naar Clifden is 96 Km en de navigatie geeft aan dat we daar drie uur voor nodig hebben, nadat we nu ook Westport achter ons gelaten hebben rijden we de N59 op, een zeer smalle weg en op plekken niet breder dan 2,20 mtr. En daar ga je dan met een camper van 2,38 mtr. Herhaaldelijk moeten we dan ook helemaal aan de kant als de tegenligger een vrachtwagen of camper is, vandaar dat de gemiddelde snelheid niet erg hoog is. De route leid ons door de Connemara een prachtige streek met rotsen, dalen, rivieren en veel schapen. Verder charmante dorpjes met veel B&B's. Jammer van het trieste weer, we moeten nu de vele kleur schakeringen van het mooie landschap missen. Op de camping  Clifden eco Beasch aangekomen heeft de campingbaas ons al direct geschoten en we krijgen een prima plek boven op de top van een duin met een prachtig uitzicht op de zee. Hier hoorden we van Tiny en Dick dat een andere camper hun spiegel geraakt had toen hij als tegenligger hun passeerde waarbij hun spiegelglas voor een gedeelte is gebroken. Na het middag eten zijn we op de fiets gestapt om naar Clifden te fietsen. Clifden is een mooi maar vooral een toeristisch stadje met twee duizend inwoners. We hebben de winkelstraten, het postkantoor een pub en een kerk bezocht. Na 20 km gefietst te hebben waren we weer terug op de camping. De camping is een eco camping, dat houd in dat er geen gras gemaaid wordt,geen afgebakende plaatsen, het water op de bon dus overal een pis straaltje en verder geen enkele luxe. Na het avond eten hebben we nog wat rotsen beklommen en uitgewaaid op het strand. 
Zaterdag 17 juni.
Bij het wakker worden alweer regen, wat te doen, de voorspellingen zijn goed. Toen de camping baas hoorde dat wij van plan waren om door te reizen Naar Galway, zei die dat we dat niet moesten doen vanwege de smalle wegen en dure campings. We zijn toch maar vertrokken, inderdaad smalle tot zeer smalle wegen, de eerste camping welke we aandeden was vol, op de tweede werden we zeer vriendelijk ontvangen en ook nog goedkoper € 19,00 ipv €25,00 bij de vorige camping.
S' middags zijn we met de fiets naar Galway gegaan, het was er zeer druk, je kon er over de hoofden lopen, overal stonden er bandjes leuke muziek te maken en in de kerk was het zangkoor druk aan het repeteren. Ook stonden er talloze mensen in alle straten te zingen en muziek te maken op diverse instrumenten, dit was echt genieten.
Nadat we een kop koffie en een biertje gedronken hadden zijn we nog even buiten alle drukte de stad gaan bezoeken, echt een mooie stad. Vervolgens terug naar de camping om ons te verfrissen om vervolgens weer terug te keren naar Galway om te gaan uiteten, het is morgen namelijk vaderdag. Na het eten hebben we weer door de stad gewandeld, het was nog steeds druk en er werd nog vol op muziek gemaakt en diverse kunstenaars vertoonden hun kunsten, wederom erg gezellig. De pubs waren niet in of uit te komen van de drukte. Tegen middernacht weer op de fiets terug naar de camping.
Zondag 18 juni.
Het weer zou goed worden, dus was de vraag verder trekken of nog een nacht blijven. We hebben gekozen om verder te trekken met reden dat het zondag is en waarschijnlijk is het dan rustiger dan op maandag. De reis gaat naar Doolin via de N 67. Nadat we nog diverse stops onderweg gemaakt hebben om een kasteel te bezoeken en koffie te drinken komen we in Doolin aan waar een grote mensen massa de straten vult, er is namelijk een jaarlijks groot muziek festival waar verschillende grootheden twee dagen lang optreden. We murmelen ons met de camper door de mensen massa heen om uit eindelijk op de camping in Doolin camping " Nagel's " aan te komen. Een mooie camping met alle voorzieningen. Om dat het weer prima is, vol op zon en 22 * besluiten we hier twee dagen te blijven. Vandaag gaan de stoelen naar buiten en genieten we de rest van de dag van de zon. Na het avond eten wandelen we nog langs de zee over een grove rotsachtige bodem. Nog even gedoucht en op tijd naar bed.
Maandag 19 juni.
Bij het opstaan schijnt de zon al lichtjes en er hangt een grauwe sluier over de zee. Tegen 10 uur schijnt de zon vol op, na het bestuderen van de route gaan we via een omweg van een fietsroute naar de Cliffs of Moher. Dit is echt een toeristen plek met een grote parkeerplaats voor auto's en bussen, naar schatting bevinden zich zeker twee duizend mensen op de Cliffs. Het is prachtig om te zien wat de klotsende zee over de miljoenen jaren gemaakt heeft van bergen tot Clifften, van de hoogste wel 214 mrt. hoog. Toen Tiny en ik nog van de een na laatste Cliff naar de hoogste Cliff liepen zagen we dat iemand van de een na laatste Cliff, naar schatting 200 mtr. hoog afvallen, hij raakte nog de rotswand voordat hij in zee stortte. Zijn vriendin (?) zat toen wij weer terug liepen op nog geen twee meter op het randje stil voorzichtig uit te kijken, op de Cliff waar hij vanaf gevallen was. De hulpdiensten waren onderweg om de vriendin op te vangen. Een half uur later hing er een heli boven de plek waar de persoon in de zee gestort was. Ook kwamen we nog een gedenk beeld tegen ter nagedachtenis aan al die mensen welke in het verleden naar beneden gestort zijn. We zagen nog legio mensen welke op het randje staan om alsnog die gewaagde foto te maken ( Bizar ) Na het bezoek aan de Clifden hebben we de fiets route met veel klimmen en dalen afgemaakt en tevens nog even langs de supermarkt gegaan. Na het avond eten  zijn we nog naar een Pub geweest waar een lokaal bandje van twee personen speelden, maar al gauw sloten er nog diverse muzikanten en zangers aan, welke allerlei folklorische muziek maakten, erg leuke avond hebben we gehad.
Dinsdag 20 juni
Ook nu schijnt de zon al om negen uur, we hebben afgesproken om tegen half tien te vertrekken richting Killarnay, zo'n twee honderd km. De reis verloopt rustig de meeste wegen zijn ook breder zodat we goed door kunnen rijden. In Limerick doen we nog de boodschappen in een supermarkt. Tegen half drie rijden we de camping op in Fossa een voorstadje van Killarnay, we worden hartelijk ontvangen door de campingbaas, we mogen een plek uitzoeken op het grasveldje. De zon schijnt volop en we ondernemen verder niets, behalve de voorkant van de camper van alle gedode ongedierte te ontdoen. Tonnie heeft een verkoudheid opgelopen en moet nogal eens hoesten, dus even gas terug nemen. Na het eten nemen Tiny, Dick en ik de fiets om de Cap of Dunloe te gaan bezoeken. Het is een weg met veel dalen en klimmen met links en rechts bergen, het is een kloof met een prachtige valei met een aantal meertjes. We besluiten niet al te ver door te fietsen zodat we voor donker weer terug op de camping zijn. Gelijk bij aankomst op de camping begint het te regenen, het blijft de hele nacht regenen.
Woensdag 21 juni.
Vandaag is Jeannie jarig en we bellen haar om ze te feliciteren. We boeken nog een nacht bij en plannen een fietstocht in het National Park van Killarnay. We kiezen voor een tocht om het Muckross Lake een tocht van 35 km. Dit blijkt een schot in de roos, een prachtige trip waarbij we Muckross House en Garden bezoeken, een uit mergelblokken welke van uit Schotland aangevoerd zijn in vier jaar tijd gebouwd is met een prachtige aangelegde tuin, we hebben er zelfs een vos zien lopen. De Fietstocht liep door een bebost gebied rondom het meer, halverwege treffen we nog een Tea House waar we een stop maken. Terug gekomen van de tocht doen we nog de stad  Killarnay aan, een drukke winkelstad met veel toeristen. Terug op de camping is het tijd voor het avond eten. Na het avond eten gaan Tiny en ik op gewone  fietsen de tocht welke we gisteren hebben onderbroken afmaken. We fietsen 12,5 km berg op met een gemiddelde stijging van 8 % en komen uiteindelijk op de top van de berg aan. Op de terugweg nemen we even de tijd om nog wat foto's te maken van de prachtige omgeving en mooie meertjes. Er is zelfs een berg welke paars kleur, later lezen we dat ze deze berg de Purper Mountain noemen. Terug op de  camping hebben we er nog eens 25 km. opzitten. Een biertje is dan wel op z' n plaats.
Donderdag 22 juni.
Afgelopen nacht heeft het nog wat geregend, maar bij het wakker worden scheen er weer een waterig zonnetje. We rijden vandaag door naar Cahersiveen een trip van 102 km over de Ring of Kerry. Een echte toeristische route, zodra we langs de kust rijden zijn het de vele touringcars die de toeristen op de mooiste plekjes met vergezichten over de zee laten uitstappen om al het moois te aanschouwen. Na een dik uur rijden komen we aan op de camping " Mannix Point " het weer is hier minder mooi, het is zwaar bewolkt. We krijgen een plek direct aan zee, wel iets meer wind maar wel een mooi vergezicht. Na het eten besluiten we te gaan fietsen, vanaf de camping fietsen we Renard Point waar we met een kleine veerboot over gevaren worden naar het eiland Valencia Island. De Ferry doet Knightstown aan, een klein dorp met een klein haventje, een kerk en een klokkentoren. Omdat we het eiland in de lengte richting over fietsen  passeren we nog het piep klein dorpje Chapeltown, daarna gaan we weer via de brug naar het vaste land. Van Portmagee gaan we naar The Kerry Clifs, we bezoeken de Cliffs en genieten van het prachtige uitzicht. Deze Cliffs zijn niet te vergelijken met de Cliffs of More, aangezien ze lager zijn en ze lopen schuiner af naar beneden, boven zijn ze nog redelijk met gras begroeit en onderin kleuren de stenen lichter. Vervolgens keren we ondertussen nog even boodschappen doen in de supermarkt terug naar de camping. Toch weer een tochtje van 25 km. met behoorlijk wat klimwerk. Na het avond eten douchen en op tijd naar bed.
Vrijdag 23 juni
Vannacht heeft het flink gestormd, voor ons tenminste voor de inlanders zal het wel een stormpje zijn. Daarbij heeft het ook nog geregend, en bij het ontwaken om negen uur regende het nog zachtjes, de bekende Ierse mieser. Vandaag nemen we een rustdag en blijven op deze camping. Tegen de middag nog even boodschappen gedaan in de supermarkt welke hier 500 mrt. vandaan ligt. Verder nog wat huishoudelijke werkzaamheden in de camper verricht. In de middag zijn we het dorp Cahersiveen gaan verkennen, een lange winkelstraat met een kerk en een paar zijstraten, tegen een steile berg op gebouwd. Er lopen in de berg koeien te grazen, als ze er van af zouden vallen, rollen ze zo het dorp in. Na het avond eten was het droog en konden we nog met de fiets naar buiten, we zijn weer met de veerboot over gestoken naar Valentia Island, we zouden nadat het Lighthouse fietsen een vuurtoren bij een withuis gebouwd op het uiteinde van het eiland. Omdat ik vooruit fietste zette ik op 1,5 km voor het Lighthouse de daling van 15 % in, onder aan de berg aan gekomen kwam er een telefoontje van Dick, we hebben besloten om door te fietsen naar het uitzicht punt Knightstown. Nu moest ik weer 1,5 km terug naar boven tegen 15 %, een hele uitdaging. Boven op de berg aangekomen bij het punt Knightstown bleek dat ze daar grote hard stenen platen uit de berg haalden, bij het uitkappen van de berg hadden ze een grot gemaakt waarin in 1952 een imitatiegrot van Lourdes, met het Mariabeeld en alle attributen in geplaatst zijn. Regelmatig werd er nog een mis in opgedragen ter ere van Maria. De terug reis verliep snel omdat alles nu berg af ging. Met 22 km op de klok waren we weer terug op de camping. Tijd voor een biertje.
Zaterdag 24,juni
Bij het wakker worden nog steeds mieserregen, we lopen nog even naar de supermarkt om boodschappen te doen, onderweg klaart het snel op en schijnt de zon. Tijdens de rit naar Caherdaniel 38 km, doen we het dorp Waterville nog aan en maken een foto van het standbeeld van Charlie Chappelin, hij is daar een keer met vakantie geweest op het een van de grootste en mooiste stranden van Ierland. Ook passeren we op de top van Coomakesta Pass in een bocht een prachtig vergezicht punt over de oceaan. Vanmiddag nog een wasje gedraaid en genoten van het prachtige uitzicht op de zee. We staan werkelijk op een toplocatie, op de rand van een kleine Cliff vlak bij het water, twee meter achter de camper is de afgrond.
Na het avond eten zijn we twee kilometer verder naar een pub gelopen waar het erg gezellig was, ook hier vormde zich een orkest van allerlei pluimage, na enkele pinten zijn we in de regen huiswaarts gekeerd. Vannacht nog een paar keer wakker geworden van de slagregens op de camper.
Zondag 25 juni.
Er is niets zo wisselvallig als het weer in Ierland, bij het wakker worden scheen volop de zon, we besloten om hier nog een dag te blijven op de camping Wave Creste C&C park in Caherdaniel te blijven. Tegen elf stappen we op de fiets om naar het prachtige vergezicht op de Pass Coomakesta te fietsen, na acht kilometer bergop fietsen komen we dan bij het prachtige punt waar ook veel toeristen hun ogen stonden uit te kijken. Je kon over het nationaal park heen kijken naar een grote baai met vele kleine eilanden. Tiny en Dick besluiten 500 mtr. verder op een stuk van de Kerry Way te lopen. De Kerry Way is een voetgangers route die de Ring Of Kerry volgt. Ik besluit rechts omkeer te maken om de Grand Prix van Azerbeidzjan (Bakoe ) te zien en de Nationale kampioenschappen wielrennen in S'Herensberg.
Maandag 26 juni.
Op naar de volgende camping, The Hindeaway Camping in Skibbereen, vandaag weer regen en tussen de buien door een waterig zonnetje. Aan gekomen op de camping was het droog en na het middageten besluiten we om te gaan fietsen naar Gasletownhend om daar een kasteel te bezoeken, het kasteel bleek gesloten en vanwege de aanhoudende regen besluiten Tonnie en ik rechtsom keer te maken. Tiny en Dick nemen de regen voor lief en maken nog een rondje door het nabijgelegen natuurreservaat. Enige uren later arriveren ook zij doordrenkt weer op de camping. Na het avondeten, douchen en de avond uitzitten met de planning maken van morgen.
Dinsdag 26 juni.
We hadden besloten om nog een korte rit te maken 68 km. en overmorgen een lange rit aangezien we de laatste dag niet zo ver meer wilden rijden, we vertrekken tegen tien uur naar Garretstown House in Kinsale, onderweg doen we nog even de supermarkt aan. De camping is vanwege de zeer smalle en slechte wegen moeilijk bereikbaar. Het is een grote camping met heel veel stacaravans en een aangelegd deel voor camper bezijden van de camping. S' middag vertrekken we onder een stralende zon naar het vissers en toeristen plaatsje Kinsale, een mooi goed uitziend en verzorgt stadje met nauwe straatjes, bontgekleurde huisjes fraaie liggend aan de baai en leuke winkeltjes waar de toerist zijn hart kan ophalen. We hebben het dan ook niet nagelaten om een kop koffie en een ijsje te nuttigen. Vanuit Kinsale zijn we door een aantal zeer steile hellingen te beklimmen boven op de berg bij het fort " Charles Fort " aan gekomen, waar we van hier een prachtig uitzicht hadden over de haven van Kinsale en de vuurtoren. Na z'on 30 km fietsen weer terug op de camping, waar de dames na het eten nog een wandeling over de camping maken en de mannen de planning van morgen opmaken.
Woensdag 28 juni.
Vandaag gaan we een rit van 178 km maken naar Dunmore East. Met enig op onthoud door de smalle straatjes van Kinsale en een prachtig zonnetje doen we de stad Cork aan en vervolgens richting Waterford. Met een tussenstop op een idyllisch plekje komen we tegen half twee op de camping aan. Ad had ons via de GPS al gespot en kon ons via de whatsapp vertellen dat we op de camping bij Holiday Park in Dunmore East stonden. Bij aankomst op de camping begon het gelijk te regenen, en wel zo hard dat we binnen moesten blijven, het geen mij de gelegenheid gaf om het dagboek af te maken en de krant te lezen. Tegen vijf uur toch nog even in de mieserregen gewapend met de paraplu het dorpje in gelopen en het haventje bekeken. Een aantal kinderen voeren in hun wedpak op waterfietsen en kano's door de haven, blijkbaar hadden die het niet koud. Boven op de berg een prachtige golfbaan naast de camping. Vanwege de regen verder niets meer kunnen ondernemen.
Donderdag 29 juni.
Tegen half tien verlaten we de camping om naar Rosslare Harbour naar een camperplaats te gaan, de camperplaats stond helemaal vol met personenwagen en een enkele camper. We zijn door naar de haven gereden maar ook daar is geen plek om te staan. Teruggereden naar een camping in de buurt, deze was nog in aanleg en was een grote modderpoel. Toen weer terug naar de kust, daar vonden we een plek vlak naast het strand in een bungalow buurt. Ook vandaag heeft het de hele dag geregend. In de avondwandeling nog enkele grote kwallen op het strand zien liggen.
Vrijdag 30 juni.
Vanmorgen om half zes uit de veren, we moeten om zeven uur in checken in de haven  om de veerboot voor de overtocht van Rosslare naar Fishquard te maken. Om acht uur vertrekt de boot, op de volle zee behoorlijk wat storm, genoeg om zeeziek te worden, veel mensen zaten dan ook wat bleekjes stil voor zich uit te kijken. Tegen twaalf uur zijn we de boot afgegaan om de doorreis door Engeland te maken. De reis door Engeland liep voorspoedig zonder enige vorm van files. Dat was in de tegenover gestelde richting vaak anders. Na zo' n drie honderd km. gereden te hebben en veel uren achter de ruitenwisser,kwamen we tegen de avond aan op de camping van Devizes, en deze bleek vol geboekt te zijn, na wat langer praten mochten we voor een nacht blijven, twee nachten wat de bedoeling was was geen optie. Na het eten zijn we alsnog op de fiets gestapt om de 21 sluisjes welke dicht achter elkaar in een kanaal liggen te gaan bezoeken, hetgeen eigenlijk de bedoeling was om dat de dag er na te doen. het was een fantastisch gezicht al die sluisjes en over al die ligbootjes in het kanaal, sommige lagen op een vaste plek en anderen voeren rond, ook kon je tegen betaling een boottochten maken. Het was laat in de avond en bijna donker toen we op de camping arriveerden. Toch zijn we nog even over de camping gewandeld en een klein eindje het dorpje in. In het bosje bij de camping zagen we nog een kunstig vogelhuisje. Nog even de planning vanmorgen doorgesproken en dan gelijk naar bed.
Zaterdag 1 juli.
We reizen vandaag weer een flink stuk van 298 km. naar Whitstable, we vertrekken al even na negen uur zodat we vroeg aankomen, op de camping aangekomen werden we ontvangen door een vriendelijke mijnheer, en hij had plaats voor twee nachten. Een kleine camping en op een afstand van 3 km. van het strand. De middag hebben we rustig door gebracht op de camping en naar de eerste Tour dag gekeken. Na het avond eten zijn we weer aan de wandel gegaan en zijn we naar de haven gelopen, hier zijn we in 2013 ook geweest en het lag er nog allemaal het zelfde bij. Moe maar voldaan zijn we weer op de camping aangekomen. 
Zondag 2 juli.
Bij het wakker worden regende het, echter tegen 10 uur klaarde het op en weldra scheen de zon. Nog even brood gehaald in de supermarkt en de ochtend rustig met gezamenlijk koffie drinken door gebracht. Na het eten zijn we gaan fietsen, eerst naar de haven en toen langs het strand naar Herne Bay gefietst en daar een ruïne van een oud kasteel bezocht. Nog even een biertje op het terras gedronken en vervolgens weer via een omweg terug gefietst. Op de boulevard was het een drukte van jawelste van allerlei badgasten en partijen die daar hun feestje vierden, op plekken was er een kermis met allerlei goktenten ingericht. Na 38 km. gefietst te hebben kwamen we weer terug op de camping, nu vlug onder de douche want we zouden de laatste avond als afsluiting samen gaan uiteten. Dus wederom op de fiets en weer naar Withstable, we vonden midden in het stadje een restaurantje " Birdies " genaamd, we hebben er heerlijk en op een rustig plekje gegeten en nog even de vakantie in Ierland geëvalueerd. We zijn tot de conclusie gekomen dat het een prachtig land is wat veel te bieden heeft en ook properder en meer opgeruimd dan Engeland is. De smalle wegen, de vergezichten, de zee, de Cliffs, de mooie natuur met de mooiste bloemen en de vele kunstwerken zijn toch de dingen die het meest op gevallen zijn.
Maandag 3 juli.
Vandaag moeten we om negen uur aan de boot zijn voor de overtocht van Dover naar Calais. Tiny en Dick rijden voorop maar amper de camping af zijn we ze door het drukke verkeer al uit het oog verloren. We hebben de pech dat we met een grotere camper een andere weg moeten volgen omdat we niet onder de stadspoort door kunnen rijden. Dus bellen we Dick maar even, hun zijn al bijna bij de haven als we nog midden in de stad Canterbury rond rijden. Als we in de rij voor de inschrijving staan worden we door Dick gebeld dat hun al met een boot eerder mochten vertrekken, dus het afscheid na drie weken Ierland was nu per telefoon. Onze boot vertrok om 10,15 en om 11,30 stonden we weer op het vaste land, een korte snelle rit met een boot overwegend vol met studenten welke met vakantie gingen. Van de boot af en nu weer rechts rijden, even goed opletten, kopje er bij houden. Langs de A16 zitten talloze Afrikanen te wachten op een vluchtpoging naar Engeland. De canaaltunnel is met zes meter hoge hekken afgezet. Direct achter Cambrai in Beauvoise Camprecise hebben we een nieuwe camperplek gevonden bij een caravan en camper dealer. Tegen zes uur komt er een app van Tiny dat ze weer veilig en wel in Gouda aan gekomen zijn, we bedanken ze nog een keer voor het prettig samenzijn tijdens de vakantie in Ierland.
We brengen de nacht helemaal alleen door op de camperplek, het was er rustig en hebben goed geslapen.
Dinsdag 4 juli.
Vandaag hebben we alle tijd en doen dus rustig aan, nadat we de camper weer van alles hebben voorzien vertrekken we tegen half elf richting Reims. Tegen vier uur vinden we het wel genoeg en doen een camperplaats Halte Nautique in Joinville. De camperplekken zijn erg klein, maar met een beetje duwen en wringen hebben we toch een plaats, hoewel we een halve meter op de straat staan. Wel een prachtige omgeving aan een kanaaltje met bootjes en een groen strook om de stoelen uit te kunnen zetten, klaar voor een heerlijke avond luieren. Tijd om de etappe wedstrijd van vandaag te kijken, een getrek en geduw en Sagan moet de Tour verlaten. Ook hier hebben we weer lekker rustig geslapen. 
Woensdag 5 juli.
Vandaag om acht uur op en om 9 uur zitten we alweer op de weg. Eerst nog even boodschappen doen in de supermarkt en tanken. Richting Vesoul zitten we op het Tour parcours welke ze morgen zullen rijden, de dorpen worden opgemaakt en versierd met vlaggen, truien, bloemen, fietsen en teksten in de weilanden naast het parcours. Dat zal morgen een feest worden. Onderweg nog een korte file gehad omdat een vrachtwagen naast de weg was geraakt en de complete lading meloenen in de berm lagen. De vrachtwagen met oplegger werden weggesleept en de meloenen werden met een grijper in een container gestort. Jammer voor de klanten welke er op wachten ! We rijden door tot Lons-le-Saunier en gaan naar de camping La Marjolie. Aan gezien we al redelijk vroeg in de middag arriveren is het gelijk tijd om de grote was te doen, de temperatuur is 34 graden, dus droog zal het zeker worden. Twee machines gelijk gevuld, gedroogd, gestreken en tegen de avond had moeders weer alles in de kast. na her avondeten de boel weer opgeruimd, nog even een praatje gemaakt met een Zeeuws echtpaar die de camper kwamen bewonderen.             
Donderdag 6 juli.
Vandaag gaan we richting Belly, we proberen voor zondag zo kort mogelijk bij de laatste klim de "Mont du Chat"van de Tour Etappe te komen. In Belly is een Camperplaats en daar maken we gebruik van. In eerste instantie staan we er alleen, maar tegen de avond staat het vol met 15 Campers. We rusten een beetje uit en kijken tv.
Vrijdag 7 juli.
Vandaag wordt een stress dag. We vullen de watertank tot de nok toe vol, ledigen het toilet, lozen de vuilniszak, doen de boodschappen voor drie dagen in de supermarkt en tanken de camper af. We willen langs het parcours van de beklimming van de Mont Du Chat staan. De navigatie kent de kleine plaatjes niet en het is zoeken naar de  D41 en de D42. Via allerlei kleine wegen komen we uiteindelijk op de D41. We klimmen enige kilometers de berg op en vinden dan een mooi plekje om te staan, gelegen voor een oude boerderij. We installeren ons en er komt nog een Duitser bij staan die een zelf gemaakte tent aan z' n BMW begint te bouwen. Echter na een uur komt de eigenaar van het terreintje en zegt dat het privé is en dat we moeten vertrekken. Z' n vrouw komt dat nog even bekrachtigen. Er rest ons niets anders dan te verkassen. We trekken het stijle gedeelte van de berg in, maar helaas tot aan de top door gereden en geen plaats. We keren om en gaan weer de berg af. Op zes kilometer onderdeel top vinden we toch nog een van de schaarse plekjes in de smalle bergweg. Na veel passen en meten en met blokken werken krijgen we de camper toch nog nagenoeg waterpas te staan, we staan een meter van het asfalt en alles staat er veilig bij. Prima plekje, de zon op het dak voor de panelen en ontvangst op de schotel. Als ze ons niet weer weg sturen blijven we hier tot zondagavond.
Zaterdag 8 juli.
We hebben vannacht een rustige nacht gehad, er was weinig verkeer tot acht uur s' morgens. Vanmorgen hebben we de camper uit gepoetst koffie gedronken naar al die fietsers gekeken welke zwoegend en zwalkend de berg op kwamen gefietst. Af en toe ook groepen fietsers met een ploegleiderswagen er achter. Vanmiddag zijn we een eind de berg op gelopen, maar met dertig graden en een gemiddeld stijgingspercentage percentage van 10 % is dat niet gemakkelijk. Voor de rest van de dag hebben we ons maar rustig gehouden en genoten van alles wat de berg op en af sjeesden en natuurlijk op de tv naar de Tour en Wimbledon gekeken. Ad stuurde vanavond nog een foto door van de Carnaval Mondial in Elsloo, dat hebben jullie gemist schreef hij er bij. Maar ja je kunt niet alles hebben.
Zondag 9 juli.
Om zeven uur werden we al gewekt door de drommen mensen die al de berg op kuieren en al pratend en overleggend waar te gaan staan. Tegen negen uur komen de bezoekers met grote aantallen de berg op, het begint te regenen, paraplu's worden opgestoken, regenkleding aangetrokken en sommige blijven in hun T shirt door de regen lopen. Het is leuk om te zien wat de mensen allemaal mee de berg opslepen, zware goed gevulde koelboxen, parasols, vlaggen, kratten bier, stoelen, zeilen en dekens. Gelukkig wordt het even later weer droog en tegen twaalf uur herhaald zich dat nog eens. Gelukkig komt de zon toch nog door. De camper staat dicht genoeg op het parcours, zodat we tv kunnen kijken en op het parcours kunnen kijken. Om twee uur start de F1 races in Oostenrijk, Jos Verstappen ligt  na 200 meter al langs de baan, vlug overschakelen naar de Tour. Even later naar buiten, de reclamecaravan komt er aan. Het wordt dringen, iedereen wil het beste plekje om zoveel mogelijk reclame materiaal te verzamelen. Een uur later komen de helicopters in de lucht een teken dat de eerste renners in aankomst zijn. Gallopin komt als eerste rennen langs op de hielen gezeten door Barquil en daar achter de kopgroep met Frome, vervolgens duurt het nog een uur voordat de laatste renner langs is. De Mont du Chat is een lood zware berg, veel renners hebben het er moeilijk. Er komen apps van Ad en Anouk binnen, die hadden ons gezien op de tv en sturen de beelden door, leuk natuurlijk.
En dan begint de uittocht, iedereen moet weer van de berg af en de processie komt opgang, er wringen zich al auto's, fietsers en zelfs Campers tussen door. Tonnie begint te koken we blijven zeker nog tot het geweld geweken is. Na het eten besluiten we om toch op deze plek nog te overnachten, zodat we morgen vroeg pas het parcours verlaten. Her en der staan nog wat Campers welke ook besloten hebben om de nacht over te blijven. Mooie dag vandaag, echt genoten.
Maandag 10 juli.
Omdat de Tour naar de Pyreneeën vertrekt is dat voor ons niet haalbaar en besluiten we de volgende etappe in de Alpen te bezoeken. We gaan proberen een camping in Allemont aan de voet van de Col de la Croix Fer. Onderweg is het erg druk en een aantal punten waar wegwerkzaamheden worden uitgevoerd en op de autoweg langs Grenoble files. Tegen twee uur hebben we dan 125 km afgelegd en belanden we op de camping Le Plan in Allemont. 
We worden vriendelijk ontvangen en boeken voor twee nachten. We hebben ons net geïnstalleerd als er een onweer losbarst. Ik weet van de nood een deugt te maken door gelijk de camper te wassen. Deze was door al de regen in Ierland behoorlijk vuil geworden. Het valt niet mee om 63 vierkante meter te wassen en te drogen, een klus voor de rest van de dag, dus douchen en naar bed.
Dinsdag 11 juli.
Bij het wakker worden begint het weer te regenen en te onweren, tussen de buien door kan Tonnie nog net even naar de bakker in de straat en doet nog een wasje. Na de middag wordt het droog en gaan we een wandeling maken naar het centrum van Allemont dat een eind hoger in de berg ligt, na een flinke klauter partij komen we boven bij de kerk aan, echter die is gesloten. We treffen nog een Duits echtpaar die ook voor de gesloten kerk stonden, zij waren onderweg terug van Spanje waar ze gevlucht waren voor de grote horde vakantiegangers. Goed dat we de paraplu erbij hadden want af en toe viel er nog een buitje. We zien een mooi gemeentehuis, watervallen en veel houten huisjes, we komen ook aan bij het stuwmeer, in de watercontrolesysteem wordt stroom opgewekt en spuit het water met grote kracht naar de lager gelegen rivier. Op de terugweg hebben we onder in het dorp nog een kop koffie gedronken, kaarten gekocht en geld gepint. Verder nog naar de Tour en het Tennis op Wimbledon gekeken.
Woensdag 12 juli.
Vandaag schijnt de zon, er moet nog wat gewassen worden, camper uitgezogen, luifel uitdraaien, koffie drinken en uitrusten. Na de middag stappen we op de fiets en via een om weg belanden we in Bourg-d' Oisans , waar we wat winkels bezoeken en als we bij een supermarkt uit komen doen we nog wat boodschappen. Het halve dorp was afgesloten voor alle verkeer, men was bezig met de voorbereidingen van een wielerwedstrijd, er stond een podium opgebouwd voor het vertrek van renners voor een tijdrit. Het hele dorp gelegen onder aan de L' Alpe-d' Huez is een en al wielergekte, uit alle hoeken en gaten schieten tourrijders en mountainbikers van de bergen af het dorp in. Weer terug op de camping is het weer de hoogste tijd om naar de Tour en het Tennis te kijken.
Donderdag 13 juli.
De dag begint met de zon' ik besluit om vandaag te gaan fietsen. Even na tien uur vertrek ik richting Alpe d' Huez, de berg ligt tien km. vanaf de camping. Omdat ik de racefiets niet bij me heb moet dat met sportfiets. Ik fiets de berg op tot 4 km. voor de top, dan vind ik het genoeg, m'n zitvlak en m'n handen doen pijn en het wordt al erg warm op de berg, ik draai om en suis de berg af. 
Het is druk op, de berg van allemaal wielrenners die de berg op en af rijden, naast het normale verkeer met natuurlijk de nodige volgauto's. Tegen half een ben ik weer terug op de camping. Moeders heeft nog een wasje gedraaid en vanmiddag genieten we van de zon en natuurlijk weer van het Tennis en de Tour.t vuur
Vrijdag 14 juli.
Vandaag is het de Nationale Feestdag in Frankrijk, hier op de camping is er nog weinig van te merken. We gaan op de fiets en doen gelijk weer nog wat boodschappen in de supermarkt, we moeten nou wat meer inslaan want we gaan zondag al de berg in en daar zullen we moeten blijven totdat woensdag de Tour weer langs is. S'middags genieten we weer van de zon en de Tour op de TV. Tegen 10 uur s'avonds klauteren we de berg op om naar het vuurwerk te gaan kijken, dit wordt afgeschoten midden op het stuwmeer vanaf een grote vlonder. Het is een groot en mooi vuurwerk, honderden mensen van uit de omgeving en vakantiegangers hebben zich op de bruggen aan beide zijde van het meer verzameld. En met de regelmaat klinken de OE's en AAAS. Na het vuurwerk is het geen biertje drinken in het dorp want de camping die normaal om negen uur s'avonds sluit, sluit nu direct na het vuurwerk.
Zaterdag 15 juli.
Vandaag is de laatste dag op de " Le Plan" moeders doet nog een wasje en ik zet de koffie. Na het middageten stap ik op de fiets om de Col de la Croix Fer te beklimmen, ik fiets zeventien kilometer tegen een gemiddelde van acht procent, onderweg passeer ik een klein bergdorp " Le Rivier d' Allemont " een paar huisje, boerderijen en een barretje met een openbare wc. Een eindje verder op het punt waar een aantal jaren geleden de hele weg was weggeslagen door een lawine, dit was enkele weken voordat de Tour zou passeren. Met man en macht werd er een nieuwe weg aangelegd , maar wat niemand wist was dat er helling van 12 % in gecreëerd werd, ook de Tour directie was dat niet medegedeeld, dat was op de dag dat de Tour passeerde een aangename verrassing voor de renners. Ik daal die 12 % niet meer af maar keer om. Ondertussen wordt ik nog even gestoken door een dikke paarde vlieg in mijn onderbeen. Gelijk had ik een dikke bult, terug op de camping gelijk maar wat tegengif gesmeerd. Na het avond eten alles in de garage weer netjes vast gezet, luifel ingedraaid en tafel en stoelen ingeruimd.
Zondag 16 juli.
Na het ontbijt en nog even gedoucht te hebben en nog even met de stofzuiger door de camper, nemen we afscheid van de camping bazin en bedanken haar voor de geboden service. We gaan onderweg naar de Col de la Croix Fer, het is een lange slingerende klim met af en toe een beetje dalen scherpe bochten en soms erg smal.
Na 26 km. gereden te hebben komen we aan bij een restaurantje " Le Chalet du Glandon " op twee km. van de top. Hier staan al een aantal Franse Campers en er is nog een plek open waar onze camper in past. We nemen geen risico dat er op de top geen plaats is en deze plek zo dadelijk op niet meer vrij is. We maneuvreren de camper er tussen in en proberen hem zo waterpas mogelijk te zetten want ook hier is het van alle kanten scheef. Uiteindelijk hebben we hier een prima plek, direct aan de weg, ijskast uit de zon en de schotel heeft ontvangst. Heel belangrijk want vandaag is de finale Wimbledon, de grote prijs van Oostenrijk met Max Verstappen, de Tour en het EK dames voetbal. We mogen het beleven dat Max vierde wordt, Bouke Mollema de etappe wint, Federe de finale wint en de Nederlandse dames van de Noren winnen. Na al dat TV geweld, gegeten en vervolgens twee km. naar de top gelopen om te kunnen bellen, op onze plek hebben we geen bereik. Even bij gepraat met Anouk welke goed was aan gekomen op de camping in Frankrijk en nog van Ad en Yvonne het laatste nieuws van Elsloo vernomen.
Maandag 17 juli.
Vandaag is het wachten begonnen, de plaats is ingenomen en nu kijken wat er allemaal om je heen gebeurt, allerlei mensen op de fiets met de auto of camper die nog zoeken naar een geschikte plaats en dat wordt steeds moeilijker omdat bijna alle plaatsen ingenomen zijn en dan zit er maar een ding op en dat is keren en een plek lager in de berg zoeken. Naast ons is er nog een smalle plek en die wordt al rap in genomen door een kleine camper. Na het middag wandelen we een eindje de berg af en treffen daar een echtpaar uit Vessem die nog een plekje in een bocht gevonden hadden, we hebben nog even gezellig gebabbeld. Verder is het mooi om te zien hoe de mensen bezig zijn om tegen de helling op met kunst en vliegwerk een tentje op te bouwen. S'avonds nog even de berg op gelopen om Daisy te bellen. 
Dinsdag 18 juli.
Vandaag wat later op gestaan en alle tijd genomen om te ontbijten. Tegen elf uur naar de top gelopen en boven in het restaurantje een kop koffie gedronken. Ook hier was het weer erg druk. Campers die de weg blokkeren omdat ze berg op geen plek gevonden hadden en dus moeten keren en weer terug de berg af. Dagjes mensen die in de berg komen wandelen en fietsers welke de top bereikt hebben en dat boven met  hun supporters willen vieren. Terug bij de camper gegeten en toen genoten van de zon. Natuurlijk ook naar de Tour op TV gekeken, terwijl we zaten te kijken kwam het stel uit Vessem langs gewandeld en de camper stonden te bekijken, we hebben ze uitgenodigd voor een verfrissing en we hebben samen de Tour afgekeken.
Woensdag 19 juli.
Vandaag is het zover, vandaag komt de Tour langs, en dat is goed te merken. Het is half zeven en er is al lawaai op straat. Een verkoper van T shirts begint z' n kraam tegenover onze camper op te bouwen. Er lopen al mensen verder de berg op om een geschikt plaatsje te bemachtigen. De gemeente hangt vuilnis zakken op en zo is ieder voor z' n eigen bezig. Tegen tien uur meld de politie zich om iedereen te verbieden nog verder te fietsen en stuurt automobilisten van de weg af. Het wordt een bonte kraam' iedereen is bezig geweest om tentjes, vlaggen, slingers, borden, parasollen en dekens aan het parcours aan te brengen. Een acht stuks politie op motoren stallen de motor voor onze camper, beurtelings rijden ze met twee motoren de berg op en af om alles te inspecteren. Dan komt de reclame caravan langs, iedereen dringt zich de weg op om maar zoveel mogelijk prullaria te vangen welke uit gesmeten wordt. Als de laatste reclamewagen langs is gaat iedereen weer terug naar zijn eigen plek. nu is het wachten op de Tour. Na een uur is het zo ver, en omdat we hoog in de berg staan zie je de eerste renners op een paar km. afstand al de berg op komen, omringt met blauwe zwaailampen, motoren en volg auto's. En dan komen ze voorbij, iedereen heeft zich weer de weg op gewerkt en moedigt de renners aan, het is een geweld van schreeuwende mensen, volgauto's en veel lawaai van helicopters die laag boven de grond scheren. Een echte euforie, dit moment is geweldig, in deze lange berg duurt dat wel 45 minuten voor dat de laatste renner langs is. in dit geval was dat Kittel, die even later ook afstapte en de Tour verliet omdat hij van te voren gevallen was en zodanig hard dat verder fietsen niet meer mogelijk was. De "Tour wacht op niemand". Na afloop wil natuurlijk iedereen weer zo snel mogelijk van de berg af, alles begint door elkaar nog verder naar boven te trekken of de berg af. Auto's, Campers, fietsers, voetgangers. Wij drinken eerst nog een kop koffie, ruimen alles op en rijden dan de berg af. Het is nog goed oppassen om de smalle bergwegen, Campers die tegen komen, fietsers die afdalen en voetgangers links en rechts van de weg. Na een uur hebben we 30 km. gedaald en zijn we weer terug in Allemont. Hier lossen we het vuile wateren, tanken weer schoon water op de camperplaats. Van hier uit gaan we richting Gap, we komen tot in Corps en daar overnachten we op een camperplaats, samen met een Italiaanse en Franse camper.
Donderdag 20 juli.
We slapen lekker uit en tegen half negen nemen we een douche en ontbijten op het gemak. Dan gaan we richting Gap en in Gap doen we de grote boodschappen, op de parkeerplaats van de supermarkt doen we nog middag eten en nemen we de kaart erbij om te zien waar we vrijdag langs de route gaan staan. Met dank aan Ad welke ons weer een foto van de route uit het routeboekje had door gestuurt. We kiezen voor de col van de derde categorie de "Cote de Breziers " op de D 951. In de Col staan al een aantal Campers opgesteld, we rijden helemaal naar boven tot aan de top en keren dan terug om op 500 mtr. voor de top om een plek in te nemen. We parkeren de camper 10 mtr. van de weg omdat het korter langs de weg te ongelijk was. Op de plek stond er ook al een Engelsman waar we kennis mee gemaakt hebben. We laten onze kinderen en familie weten waar we staan zodat zij ons misschien morgen langs de route zien staan. Om twaalf uur s'nachts komt er nog een personenwagen naast ons staan en ze beginnen nog een tent op te zetten. 
Vrijdag 21 juli.
Ja hoor het is zes uúr in de morgen en dan begint het gerommel al op straat, waarschijnlijk is een politiewagen bezig om een portofoon te testen, een hoop gepiep en gekraakt en dan hoor je ze heen en weer praten. Er zoeven al personenwagens langs welke een plaats langs het parcours gaan zoeken en er lopen al mensen met stoeltjes. Als we om acht uur naar buiten stappen dan blijkt dat diegenen welke van nacht nog naast ons zijn komen staan een Duits gezin met drie kleine kinderen is welke dan al vrolijk rond dartelen. Ook komt er nog een oud Frans echtpaar van wel 85 jaar voor ons staan en hebben zich al in de mee gebrachte stoeltjes gehesen. Dan komt er een Fransman welke zich met z'n auto ook nog eens voor onze camper wil installeren, nu ben ik toch maar even gaan optreden en heb hem duidelijk gemaakt dat dit echt niet meer kon en heb hem naar een veldweggetje gedirigeerd. Dan is het half twaalf en de reclamecaravan komt er aan en iedereen neemt zijn positie in om maar zo veel als mogelijk te vangen. Om half twee komt de Tour langs, eerst een flinke kopgroep en vervolgens enkele minuten later het volledige peloton, met complete Sky ploeg voorop. Als allerlaatste Tim Roossen welke ziek bleek te zijn en vervolgens even later ook is afgestapt. We drinken nog een kop koffie want we moeten wachten omdat we nog niet de weg op mogen. Een half uur later gaan we de weg op richting het zuiden richting Sisteron We gaan immers naar Anouk op de camping in de buurt van Vaison-la-Romaine. Omdat we achter de Tour aanrijden worden we door de Politie af en toe nog tegen gehouden tot Sisteron. We nemen de witte route naar Vaison, een prachtige weg door de bossen en wijndruiven velden, af en toe een colletje en een mooie weg langs de flanken van de Mont Ventoux. Inmiddels hebben we 132 km gereden als we in Vaison aan komen. We bellen Anouk met de vraag of zij voor ons twee nachten wil reserveren op de camping. Tegen de avond komen Rob en Jasper ons een bezoek brengen op de camperplaats. Een gemeente medewerker komt € 8,10 ophalen voor de staanplaats. 
Zaterdag 22 juli.
Op de camperplaats is het nog erg rustig als we om acht uur het bed uit komen, wij rijden nog even langs de supermarkt alvorens we naar de camping gaan. Tegen half elf staan Anouk, Rob, Jasper en Brechtje ons al aan de receptie op te wachten. We melden ons aan en Rob en Jasper begeleiden ons naar de plaats welke zij al besproken hadden. Een mooie plaats en we installeren ons alvorens we bij Anouk op de koffie gaan. We genieten van het mooie weer, dertig graden en s' middags trekken we naar het zwembad. Een mooi aangelegd zwembad, zo' n vijftien jaar geleden zijn we ook hier op deze camping " Le Soleil de Provence " geweest. Deze zelfde mevrouw stond nog aan het bewind, ze was toen al erg streng en nu nog steeds. Ze wordt de heks van de streek genoemd. Aan het einde van de middag samen met Anouk en de hele vrienden club een biertje op het terras gedronken.
S' avond is Anouk en Rob nog bij ons op de koffie geweest.
Zondag 23 juli.
Om acht uur moeten we uit de veren, we gaan met Rob en nog een stel vrienden naar een klim tijdrit, nu niet op twee maar op vierwielen. We gaan naar Vinsobres waar boven in de berg een tijdrit wordt georganiseerd met auto's van allerlei calibers, op gevoerde personenauto's, sportwagens en formule auto's . Met veel geweld, lawaai, en geslip schieten ze de berg op. We staan tussen de hairpins in en hebben een goed overzicht, zowel boven als onderons. Nadat de wedstrijd is afgelopen, bezichtigen we de bolides die langs de weg op gesteld staan. S' middags vervoegen we ons bij de dames aan het zwembad. S'avonds hebben we samen met Anouk, Rob en de kids lekker gebarbecued. 
Maandag 24 juli. 
Na betaald te hebben aan de receptie nemen we afscheid van Anouk, Rob, Jasper en Brechtje. Ook hun vrienden komen nog even een handje schudden. Rond tien uur trekken we richting het noorden, terug op weg naar huis. Het is erg rustig onderweg dus kunnen we nog genieten van de mooie natuur, het is erg warm dus moet de airco aan. Voor Aspres worden we omgeleid en moeten we 35 km extra maken over Gap en nu ook weer de Route Napoleon volgen. Dat was nog even zoeken in Gap om uiteindelijk de goede route terug te vinden. Na een dikke 250 km. besluiten we om op een pleintje in Montferrat te overnachten. De politie komt nog even langs rijden om poolshoogte te nemen, geven een goedkeurende blik en vervolgen hun weg.
Dinsdag 25 juli.
Om acht uur worden we gewekt door de wekker, en om half tien vervolgen we de reis, we stoppen nog bij de supermarkt voor brood en nog wat kleine boodschappen. Inmiddels is het gaan regenen en even later schijnt de zon, dat zal zo de hele dag blijven. Onderweg bellen we met de camperdealer omdat we een probleem hebben met de accu laad installatie tijdens het rijden. Ze hebben geen oplossing en nemen nog contact op met de Concorde fabriek. Met af en toe wat file rijden komen we tegen vijf uur en zo'n 300 km op de teller, aan op de camperplaats in Vesoul. Deze blijkt al nagenoeg vol te staan. Gelukkig hebben we nog wat zon gehad, zodat we de nacht nog met voldoende stroom in kunnen gaan, er is geen stroom aansluiting op de camperplaats.
Woensdag 26 juli
We hebben een rustige nacht gehad op de camperplaats en we vertrekken rond half tien om naar de camperplaats in Pont-a-Mousson, na 192 km komen we om 11,45 uur aan op de camperplaats. Het is goed te merken dat het hoog seizoen is, er zijn al bijna geen plekken meer vrij. Het is een mooie plaats aan de haven, waar een veel plezier vaartuigen liggen afgemeerd en af en toe vaart er een vrachtschip voorbij. S' middags bezoeken we de stad, we steken in de grote kerk een kaarsje op voor Tante Annie welke onlangs overleden is. We bezoeken de winkelstraat en drinken een veel te sterke Capachino. Nog een nachtje slapen, en morgen zullen we als alles goed gaat tegen 15.00 thuis zijn.
Donderdag 27 juli.
Vannacht heeft het wat geregend, als we tegen half tien vertrekken is het droog. We hebben nog 235 km voor de boeg. De rit loopt voorspoedig, we tanken nog in Luxemburg en gaan via Diekirch binnen door naar St-Fith. Nadat we gegeten hebben reizen we via Visé terug naar Nederland. Al met al hebben we dan zes landen doorkruist en 5220 km in het totaal gereden in iets meer dan honderd uur sturen als we om half drie in Elsloo aankomen.
We worden hartelijk begroet door de buurman Ad welke voor koffie en vlaai gezorgd heeft, dit is goed thuis komen.